İki çocuklu bir aile haftasonunu piknik yaparak geçirmeye karar verirler.Piknik yerine vardıklarında anne yemeği hazırlarken , çocuklar babalarıyla birlikte yürüyüşe çıkarlar.
Uzun bir yürüyüşten sonra oldukça yorulan küçük çocuk, yalvarırcasına bakan gözlerle, 'Babacığım çok yoruldum.Lütfen beni kucağına alırmısın?' der.Baba, 'Ben de yorgunum oğlum' der demez çocuk ağlamaya başlar. Baba tek kelime etmeden ağaçtan bir dal keser. Dalı bıçakla biçimlendirip , çocuğa zarar vermeyecek şekilde yontar. Sonra dalı oğluna verir: 'Al oğlum, sana güzel bir at' der. Çocuk sevinçle dal parçasından yontulmuş ata biner ve sıçrayarak, ata vurarak annesinin yanına doğru gitmeye başlar. Babasını ve ablasını geride bırakmıştır bile...
Baba gülerek kızına : ' İşte yaşam budur kızım. Bazen zihnen yada bedenen kendini yorgun hissedeceksin. İşte ozaman kendine değnekten bir at bul ve yoluna neşe içinde devam et.
Bu at ; bir arkadaş, bir çiçek, bir şarkı, bir şiir yada bir çocuğun tebessümü olabilir...
15 Kasım 2009 Pazar
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
Harika bir hikaye. Bir de şöyle bir açıdan bakabiliriz, çocuklara oyunla herşeyi yaptırmak mümkün o yüzden çocuğun hayatındaki oyunlari hafife almayalım.
Çok haklısınız çocukla çocuk; ve tabi şunu da göz ardı etmemekte fayda var bence: kriz anında kriz yönetimi yapabiliyorsak, bu özellik zamanı geldiğinde çocuklarımızda da görebileceğimiz bir yeti olabilir.
Yorum Gönder