2 Ağustos 2008 Cumartesi

Önyargı-Gelincik

Uzaklarda bir köyde,çocuğu doğmadan kocası ölmüş,tek başına yaşayan hamile bir kadın kendisine arkadaş olması açısından dağda yaralı olarak bulduğu bir gelinciği evinde beslemeye başlar.Gelincik kadınn yanından bir an bile ayrılmaz.Her ne kadar evcil bir hayvan olmasada, oldukça uysallaşır.Birkaç ay sonra kadının çocuğu doğar.Tek başına tüm zorluklara göğüs germek ve yavrusuna bakmak zorundadır.Günler geçer ve kadın bir gün birkaç dakikalığına da olsa evden ayrılmak ve yavrusunu evde bırakmak zorunda kalır.Gelincik le bebek evde yalnız kalmışlardır.Aradan biraz zaman geçer ve anne eve gelir.Gelinciği ve kanlı ağzını görür.Anne çıldırmışcasına gelinciğe saldırır ve oracıkta öldürür hayvanı.Tam o sırada içerideki odadan bir bebek sesi duyulur.Anne odaya yönelir...Ve odada beşiği, beşiğin içndeki bebeği ve bebeğin yanında duran parçalanmış bir yılanı görür....Einstein'in söylediği rivayet edilen bir söz var:'İnsanlardaki önyargıyı parçalamak benim atom'u parçalamamdan çok daha zor'...

2 yorum:

Cocukla Cocuk dedi ki...

Önyargıları bıraktık dediğimizde öyle örneklerle karşımıza çıkıyorlar ki. Einstein ne güzel söylemiş.

BONCUK HANIM dedi ki...

Evet ama onunda aslında üzülmek,sevinmek,sinirlenip şaşırmak gibi hayatımızın bir parçası olduğunu düşüyorum. Karşımızdakine verdiğimiz ilk not. Doğru yada yalnış ama binevi önizlenim. Ve herzaman kötü olacak diye bir şart da yok.İyi önyargılar da vardır, yeterki bizi yönlendiren şey o olmasın..